سبد سرمایه‌ گذاری چیست؟

بهترین بازار برای سرمایه‌گذاری کدام است؟

پرسودترین بازار در ایران برای سرمایه‌گذاری در سال ۱۴۰۱ به عوامل متفاوتی بستگی دارد. نرخ دلار در سال آینده همپای تورم ۳۵درصدی حرکت خواهد کرد و سرمایه‌گذاری کوتاه‌مدت در بازارهای طلا، خودرو و ارزهای دیجیتال هم می‌تواند سودآور باشد.

به گزارش خبرنگار ایمنا، بازار طلا، دلار، مسکن، خودرو، سکه و ارزهای دیجیتال در کنار بازار سرمایه ازجمله جذاب‌ترین بخش‌هایی است که سرمایه‌گذاران ایرانی توجه ویژه‌ای به آن دارند.

البته روند مذاکرات «برجام» بر همه این بازارها تأثیرگذار بوده و در کوتاه‌مدت هر یک از آن‌ها را دستخوش تغییراتی کرده است. به عنوان نمونه، نرخ ارز برخلاف سال‌های گذشته به ویژه روزهای پیش از کرونا که بسیاری برای تهیه ارز به این بازار مراجعه می‌کردند، این‌گونه نیست و چه‌بسا دارندگان ارز خانگی برای ممانعت از کاهش بیشتر قیمت آن، فروشنده این کالا شده‌اند.

با وجود عبور دلار از قیمت ۳۰ هزار تومان در یک مقطع زمانی، با ادامه مذاکرات برجام و خروجی مثبت آن در سراشیبی قرار گرفت و پله‌پله نزول کرد؛ آن‌طورکه نرخ هر دلار آمریکا هم‌اکنون در کانال ۲۶ هزار تومان قرار گرفته است.

در بخش طلا و سکه، هرگاه در دنیا بحرانی به وجود می‌آید، سرمایه‌گذاران به سمت کالای باارزشی مثل طلا می‌روند و با وجود بحران اوکراین و روسیه، انتظار نوسان صعودی قیمت طلا در حیطه بین‌المللی وجود دارد؛ اما در داخل چون انتظار نتیجه برجام برای سرمایه‌گذاران وجود دارد، طلا و سکه با روند قیمتی تقریباً آرامی در حال حرکت است.

در همین زمینه و برای پیش‌بینی وضعیت بازارهای مالی در سال ۱۴۰۱، گفت‌وگویی با علی حیدری، کارشناس بازارهای مالی داشتیم که شرح آن را در زیر می‌خوانید:

پیش‌بینی شما از قیمت دلار در سال آینده چیست؟

به دلیل ابهامات و شایعات مربوط به برجام و چگونگی اعمال توافق‌ها، دلار در حالت انتظار زمانی به سر می‌برد؛ هرچند از شب عید، برای پیش‌خور کردن تورم سال آینده آماده می‌شود. به زبان ساده، دلار از آغاز سال جدید برای حرکت صعودی با شیب ملایم مهیا می‌شود. از شواهد بودجه ۱۴۰۱ و چگونگی روابط بین‌المللی می‌توان گفت که دلار نیز مانند سایر کالاها با احتمال بسیار قوی، تحت تأثیر تورم خواهد بود. در حالت خوش‌بینانه می‌توان تورم پایه سال ۱۴۰۱ را ۳۵ درصد در نظر گرفت؛ اما اگر همین رفتار اقتصادی دولت ادامه داشته باشد، دلار هم مانند سایر کالاها می‌تواند تورم تا ۵۰ درصد را تجربه کند. با توجه به اینکه دلار در ایران به عنوان شاخص مهمی در اقتصاد محسوب می‌شود، این احتمال وجود دارد که دولت طی سال‌های آینده از شیوه‌های قدیمی همچون تزریق پول و ساختار دستوری و پلیسی برای پایین نگه داشتن قیمت دلار استفاده کند که در سال‌های پس از آن، نتایج منفی خواهد داشت.

بازار سکه و طلا در سال ۱۴۰۱ چگونه خواهد بود؟

سکه و طلا در سال آینده، رونق نسبی را تجربه خواهد کرد؛ هرچند هم‌پایه دلار نمی‌تواند سودآور باشد، اما به عنوان کالای ذخیره‌ای تا پایان سال می‌تواند سودآور و خوشایند باشد. طلا روند صعودی آرام با شیب ملایم خواهد داشت. رشد طلا به اندازه تورم نخواهد بود؛ اما برخی مواقع به دلیل تحولات برجام و شایعات آن، ممکن است کاهش‌های لحظه‌ای داشته باشد.

خرید سکه و طلای آب شده با این نیت که به قیمت خوب خریداری شود و با قیمت خوب به فروش برسد، بازار خوبی برای سرمایه‌گذاری است. طلا هم مانند دلار در انتظار برجام است.

در سال ۲۰۲۲ انس جهانی طلا درمجموع شیب نزولی کندی خواهد داشت. به عبارتی، روند انس جهانی در بیشتر مواقع خنثی یا با شیب نزولی خواهد بود. به دلیل وقوع جنگ احتمالی و بحران‌هایی همچون گسترش آمار فوتی‌های ناشی از کرونا در برخی مواقع روند انس جهانی طلا صعودی خواهد شد؛ اما روند کلی آن نزولی است. میانگین ارزش واقعی انس جهانی در سال ۲۰۲۲ قیمت هزار و ۷۲۰ دلار خواهد بود.

قیمت نفت در سال پیش رو به چه میزان خواهد رسید؟

افزایش یا کاهش قیمت نفت برای اقتصاد ایران، نتیجه‌ای جز تورم نخواهد داشت. در اقتصاد بین‌المللی به طور میانگین قیمت نفت بین ۷۴ تا ۸۰ دلار خواهد بود. البته این محدوده قیمتی را بدون در نظر گرفتن بحران ناشی از جنگ روسیه و اوکراین، می‌توان متصور شد و کاهش قیمت نفت به شکل لحظه‌ای پس از توافقات روسیه و اوکراین یا پایان جنگ این دو کشور ضربه‌های شدید اقتصادی به دنبال خواهد داشت.

بازار ارزهای دیجیتال را چگونه ارزیابی می‌کنید؟

لازم است افراد برای ورود به این بازار، حتماً مطالعه کامل انجام دهند. برخی از این ارزها پشتوانه ندارد یا میزان تولید نامحدودی دارد و صرفاً برای سرگرمی ایجاد شده است. این دسته از ارزهای دیجیتال، ارزش سرمایه‌گذاری ندارد؛ اما ارزهایی که از جایگاه ثابت شده‌ای برخوردار است، ارزش سرمایه‌گذاری دارد که از جمله آن می‌توان به بیت‌کوین اشاره کرد.

بیت‌کوین برای سفته‌بازی و خرید و فروش مناسب است. سرمایه‌گذاری بلندمدت در ارزهای دیجیتال توصیه نمی‌شود. ارزهای دیجیتال در ۲۰۲۲ در مجموع حرکت نزولی خواهد داشت؛ زیرا در حالی که اقتصاد جهانی در این سال رشد می‌کند، ارزهای دیجیتال در سبد سرمایه‌گذاری نقش کمتری خواهد داشت. البته در بحران‌های لحظه‌ای، این ارزها نوساناتی را تجربه می‌کند. میانگین قیمتی بیت‌کوین در ۲۰۲۲ را می‌توان ۳۵ هزار دلار در نظر گرفت.

عملکرد بورس ایران و بورس‌های جهانی چگونه خواهد بود؟

بورس جهانی در سال ۲۰۲۲ از رشد نسبی خوبی برخوردار خواهد بود؛ مشروط بر اینکه شخص، شرکت مورد نظر را به خوبی واکاوی کند؛ زیرا اقتصادهای پیشرفته دنیا از کرونا گذر کرده و در حال حرکت به سمت دوران پساکرونا است. به همین دلیل بورس این کشورها از سودآوری مناسبی برخوردار بوده و روند صعودی خواهد داشت.

بازار سرمایه ایران در سال پیش رو برای سفته‌بازی و خرید و فروش لحظه‌ای، بسیار مناسب است؛ مشروط بر اینکه شخص اصول تکنیکال و فاندامنتال را کنار بگذارد و از منبع و رانت خبری موثقی برخوردار باشد؛ در غیر این صورت بهتر است افراد برای سرمایه‌گذاری به خرید و فروش سهام در بازار سرمایه ایران ورود نکنند. در سال پیش رو، این بازار برای سرمایه‌گذاری بلندمدت پیشنهاد نمی‌شود.

آیا سرمایه‌گذاری در بخش مسکن در سال ۱۴۰۱ سودآور است؟

در سال ۱۴۰۱، خرید و فروش مسکن در بخش خانه‌های لوکس و دارای متراژ بالا، رکود نسبی داشته و در بخش خانه‌های کمتر از ۹۰ متر بازار رونق خواهد داشت. سال پیش رو برای پیش‌خرید کردن و سرمایه‌گذاری در بخش مسکن، سال بسیار خوبی است.

رهن و اجاره مسکونی در سال آینده برای مستأجران همچون سال ۱۴۰۰، با فشار زیادی همراه خواهد بود. مستأجران انتظار افزایش رهن و اجاره داشته باشند، زیرا تورم بر مالک فشار می‌آورد و این انتظار به وجود می‌آید که رهن و اجاره، همپای تورم رشد کند.

در بخش رهن و اجاره تجاری، با توجه به مشکلات درآمدزایی ناشی از کرونا، پیش‌بینی می‌شود در سال آینده هم این بخش با کاهش درآمد مواجه باشد. اگر دولت و مجلس موضوع مالیات بر عایدی سرمایه را عملی کند، این بخش با مشکلات بیشتری هم مواجه خواهد بود؛ به همین دلیل پیش‌بینی می‌شود که رهن و اجاره واحدهای تجاری در سال آینده افزایشی نباشد. در بخش رهن و اجاره واحدهای اداری هم احتمال افزایش قیمت وجود دارد.

پیش‌بینی شما از وضعیت بازار خودرو چیست؟

اگر فردی قصد سرمایه‌گذاری در بازار خودرو را دارد، سال پیش رو بازار خودروهای ایرانی ارزنده‌تر از خودروهای خارجی خواهد بود. در سال آینده، بازار خودرو با شیبی ملایم صعودی خواهد بود. البته اگر دولت یا مجلس، آزادسازی واردات خودرو را حتی به عنوان شایعه مطرح کند، شاهد نابسامانی در بازار خودرو خواهیم بود. در توافق برجام هم اگر تصمیمی مبنی بر تهاتر کالا گرفته شود، ممکن است شرکت‌های خارجی چینی بتوانند با واردات خودروهای خود، قدرتمندتر از خودروهای داخلی عمل کنند و منجر به ریزش‌های لحظه‌ای چند روزه در بازار شوند. اما در مجموع قیمت خودرو به آرامی افزایش خواهد یافت.

سرمایه‌گذاری در اوراق سبد سرمایه‌ گذاری چیست؟ مالی را چگونه ارزیابی می‌کنید؟

فروش اوراق خزانه در سال آینده برای دولت بسیار سودآور بوده و از تورم جلوگیری می‌کند. فروش اوراق خزانه برای دولت در سال آینده سودمند است؛ اما با توجه به اینکه نمی‌تواند همپای تورم حرکت کند، برای خریدار سود چندانی نخواهد داشت.

در پایان آیا به افراد توصیه سرمایه‌گذاری در بانک را دارید؟

سرمایه‌گذاری در بانک برای افرادی که توانایی دیگری ندارند، مطلوب است؛ اما باید سرمایه‌گذاری بخشی از سرمایه در بانک، همیشه یکی از گزینه‌ها در سبد سرمایه‌گذاری باشد اما نباید همه سرمایه را وارد بانک کرد؛ زیرا در نهایت شخص متضرر خواهد شد.

شرکت هلدینگ چیست و چه تفاوتی با شرکت های سرمایه گذاری دارد؟

شرکت هلدینگ (Holding Company) که گاهی در ایران – با کمی بی‌دقتی – به عنوان شرکت مادر هم شناخته می‌شود، اصطلاحی است که طی سال‌های اخیر در ادبیات مدیریتی و رسانه‌ای کشور بسیار رواج پیدا کرده است.

البته مفهوم هلدینگ و شرکت های هلدینگ به تازگی مطرح نشده و چندین دهه قدمت دارد. اما گسترش کسب و کارهای اینترنتی طی سال‌های اخیر و افزایش رغبت به سرمایه‌گذاری در استارت آپ‌ها باعث شده که هلدینگ‌های جوانِ بسیاری شکل بگیرند و این اصطلاح، به گفتگوهای روزمره هم راه پیدا کند.

جالب اینجاست که افراد بسیاری، هر مجموعه‌ای از فعالیت‌های متنوع را هلدینگ فرض می‌کنند. مثلاً بعید نیست پای صحبت یک دوست بنشینید و او بگوید: «اخیراً در شرکت خود کارهای مختلفی انجام می‌دهیم و می‌شود گفت به یک هلدینگ تبدیل شده‌ایم.»

منظور از شرکت سرمایه گذاری چیست؟

برای این‌که شرکت هلدینگ را به خوبی درک کنیم، لازم است ابتدا تعریف شرکت‌های سرمایه گذاری را بشناسیم. سپس به این موضوع بپردازیم که هلدینگ چه تفاوتی با یک شرکت سرمایه گذاری دارد.

تعریف شرکت سرمایه گذاری

شرکت سرمایه‌گذاری، یک بنگاه اقتصادی است که سرمایه‌ی خود را با هدف کسب سود، به خرید سهام شرکت‌ها، صندوق‌ها و سایر دارایی‌های سود‌ ده، اختصاص می‌دهد.

شرکت سرمایه‌گذاری بسته به ترجیحات سرمایه‌گذاران خود و میزان ریسک پذیری آن‌ها، سبد سرمایه گذاری (پورتفوی) خود را تشکیل داده و مدیریت می‌کند.

ویژگی مهم شرکت‌های سرمایه‌گذاری این است که هنگام خرید سهام شرکت‌ها تمایل ندارند به ساختار مدیریتی و جزئیات عملیاتی آن‌ها ورود کنند و صرفاً بر اساس ارزش سهام، سود سهام و آینده‌ی شرکت و سهام آن، تصمیم می‌گیرند که چه میزان از سبد سرمایه‌گذاری خود را به هر شرکت اختصاص دهند.

در شرکت های سرمایه گذاری، بیش از هر چیز، اصول مدیریت پورتفولیو بر انتخاب‌ها و تصمیم‌گیری‌ها حاکم سبد سرمایه‌ گذاری چیست؟ است. به عبارت دیگر، این شرکت‌ها می‌کوشند ترکیبی از دارایی‌ها را تشکیل دهند که سود آن‌ها در مقایسه با ریسکی که متحمل می‌شوند، بهینه باشد.

بنابر این الزاماً قرار نیست سبد یک شرکت سرمایه‌ گذاری از نظر جنس دارایی‌ها یا جهت‌گیری استراتژیک، هم‌خوان باشند. چه بسا یک شرکت سرمایه گذاری، در کنار خرید سهام چند شرکت ساختمانی، سهم یک شرکت حوزه‌ی فناوری اطلاعات را هم خریداری کند و معتقد باشد که خریداری سهام شرکت‌های این حوزه، شاخص‌های کلی سود و ریسک آن‌ها را بهبود می‌بخشد.

البته با همه‌ی این توضیحات، بسیاری از شرکت های سرمایه گذاری ترجیح می‌دهند روی حوزه های تخصصی کار کنند و سرمایه‌ی خود را در حوزه‌های محدودی توزیع کنند، تا بتوانند تحلیل و سنجش وضعیت بازار را سریع‌تر و عمیق‌تر انجام دهند.

تعریف شرکت هلدینگ چیست؟

هلدینگ هم شرکتی است که سهام چند شرکت مختلف را می‌خرد و نگهداری می‌کند. اما هلدینگ‌ها با شرکت های سرمایه گذاری یک تفاوت مهم و کلیدی دارند:

تفاوت شرکت هلدینگ و شرکت سرمایه گذاری

هلدینگ‌ها بر خلاف شرکت های سرمایه گذاری، ادعای مدیریتی هم دارند و تمایل دارند با خریدن بخشی از سهام شرکت‌ها در تصمیم گیری‌ها و سیاست‌گذاری‌های داخلی آن‌ها ورود کنند.

اگر یک شرکت هلدینگ خودرو بخشی از سرمایه خود را به خرید سهام در یک شرکت خودروسازی اختصاص می‌دهد، قاعدتاً برنامه‌هایی برای مدیریت آن شرکت دارد یا معتقد است که اعمال نفوذ در سیاست‌های داخلی آن شرکت می‌تواند منافع اقتصادی هلدینگ را بیشتر و بهتر تأمین کند.

با این توضیحات می‌توان گفت یک شرکت هلدینگ خود را در حوزه‌ی فعالیت شرکت های سرمایه پذیر، صاحب‌نظر می‌داند.

هلدینگ‌ها چگونه شرکت‌های سرمایه‌پذیر را کنترل می‌کنند؟

وقتی یک هلدینگ، سهام قابل‌توجهی از یک شرکت را خریداری کند، می‌تواند از طریق انتخاب یک یا چند نفر از اعضای هیأت مدیره،‌ روی تصمیم‌های شرکت تأثیر بگذارد.

اما انتخاب عضو هیأت مدیره، صرفاً یکی از روش‌های کنترل و اعمال نفوذ است. هر شرکتی بسته به اساسنامه و چارت سازمانی خود، ارکان اداره‌کننده‌ی متعددی دارد و فرایند در اختیار گرفتن هر یک از این ارکان هم، شفاف و مشخص است.

بنابراین ممکن است یک هلدینگ، با مالکان یک شرکت مذاکره کرده و توافق‌نامه‌ای را تنظیم کند که بر اساس آن، به ازاء خرید بلوک مشخصی از سهام شرکت، اختیار تصمیم‌گیری و سیاست‌گذاری و حتی مدیریت عملیاتی بخشی از شرکت را در دست بگیرد.

نحوه‌ی ورود شرکت هلدینگ در اداره‌ی امور شرکت‌های زیرمجموعه، تابع قواعد مکانیکی و از پیش‌تعیین‌شده نیست و حد و حدود این دخالت‌ها، تابع شکل توافق (یا چارچوب‌های از پیش‌ تعریف شده‌ی شرکت سرمایه‌پذیر) است.

اما عرف این است که برای مشخص کردن قدرت هلدینگ، از دو اصطلاح نفوذ قابل ملاحظه و کنترل استفاده می‌کنند.

تفاوت نفوذ و کنترل

نفوذ قابل ملاحظه (به انگلیسی: Significant Influence) به معنای توانایی مشارکت در تصمیم‌گیری‌های مربوط به سیاست‌های مالی و عملیاتی شرکت است.

اما کنترل به این معناست که اداره‌ی کامل سیاست‌های مالی و عملیاتی یک شرکت، در اختیار هلدینگ قرار می‌گیرد.

بنابراین می‌توانید حدس بزنید که برای کنترل یک شرکت، لازم است بلوک بزرگی از سهام آن خریداری شود.

ساختار هلدینگ چه مزیت‌هایی دارد؟

انگیزه‌های متنوعی برای استفاده از ساختار هلدینگ وجود دارد.

به عنوان مثال، ممکن است یک شرکت، به تدریج زیرمجموعه‌های متعددی تشکیل دهد یا بخش‌های مختلفی از آن، در قالب شخصیت‌های حقوقی مستقل، فعال شوند.

تأسیس یک شرکت به عنوان هلدینگ که سهام با نفوذ قابل ملاحظه (یا حتی کل سهام) شرکت‌های زیرمجموعه را در اختیار دارد، کمک می‌کند تا ضمن راهبری کلان کل مجموعه، زمینه برای شکل‌گیری چابکی مطلوب در زیرمجموعه‌ها هم فراهم شود.

چنین هلدینگ‌هایی از دل خود شرکت‌ها سر بر می‌آورند.

در این وضعیت، معمولاً شرکت هلدینگ، نگاه کلان‌تری به فعالیت‌های کل مجموعه دارد و می‌تواند در جابه‌جایی و تخصیص منابع، نگاهی سیستمی‌تر و استراتژیک‌تر داشته باشد.

شاید یکی از بهترین‌ نمونه‌های این نوع هلدینگ‌ها در سطح جهان، شرکت آلفابت باشد که در گوگل ریشه دارد؛ اما امروز مالک گوگل محسوب می‌شود و سایر فعالیت‌ها را هم در قالب شرکت‌های مستقل مدیریت می‌کند.

اما همیشه‌ی شرکت‌های هلدینگ به این شیوه شکل نمی‌گیرند. گاهی شرکت‌های بزرگ به خاطر اهمیت استراتژیک برخی کسب و کارها، با خرید سهام، کنترل مدیریتی آن شرکت‌ها را در اختیار می‌گیرند.

هم‌چنین هلدینگ‌های تخصصی هم وجود دارند که تا حدی به شرکت‌های سرمایه گذاری شبیه‌اند. آن‌ها در یک زمینه‌‌ی ویژه، دانش تخصصی دارند و اگر به نتیجه برسند که پتانسیل یک شرکت بالا و قدرت مدیریتی آن ضعیف است، آن را وارد هلدینگ خود می‌کنند و پس از ایجاد تحول در شرکت، سهام آن را واگذار می‌کنند.

البته ما به انگیزه‌های مشروع و اخلاقی سبد سرمایه‌ گذاری چیست؟ و حرفه‌ای اشاره کردیم. اما فرار مالیاتی، جابجایی منابع مالی و پول‌های کثیف میان شرکت‌ها و نیز اخذ تسهیلات ویژه می‌توانند انگیزه‌های دیگری باشند که افرادی را به ثبت شرکت در قالب هلدینگ تشویق می‌کنند.

شرکت های هلدینگ در بازار بورس ایران

در حال حاضر شرکت‌های هلدینگ متعددی در بازار بورس کشور فعال هستند که از جمله‌ی آن‌ها می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

• توسعه سرمایه سبد سرمایه‌ گذاری چیست؟ و صنعت غدیر
• سرمایه گذاری دارویی تأمین
• سرمایه گذاری صنایع پتروشیمی
• گروه سرمایه گذاری سایپا
• گسترش سرمایه گذاری ایران خودرو

فهرست کامل شرکت‌های هلدینگ پذیرفته شده در بورس را می‌توانید در سایت سازمان بورس ببینید.

البته واضح است که قرار نیست حتماً یک شرکت هلدینگ در بازار بورس فعال باشد. اما از آن‌جا که شرکت‌های بورسی ملزم به ارائه‌ی گزارش‌های شفاف‌سازی متعدد هستند، پیگیری گزارش‌های این نوع شرکت‌ها می‌تواند نقطه‌ی‌ آغاز خوبی برای آشنایی بیشتر با فضای هلدینگ‌ها باشد.

ضمناً می‌توانید با دانلود نمونه اساسنامه شرکت هلدینگ پیشنهادی سازمان بورس، کمی بیشتر با فضای این شرکت‌ها آشنا شوید:

معادل فارسی هلدینگ

بسته به این‌که در چه فضایی فعالیت کنید و اصطلاح هلدینگ را برای چه مخاطبی به کار ببرید، معادل فارسی آن می‌تواند متفاوت باشد.

مثلاً با مراجعه به سایت سازمان بورس می‌بینید که این شرکت، سبد سرمایه‌ گذاری چیست؟ شرکت هلدینگ و شرکت مادر را به عنوان مترادف به‌کار برده است (+).

اما این را هم باید به خاطر داشته باشیم که برای شرکت مادر در زبان انگلیسی اصطلاحِ مستقلِ Parent Company وجود دارد و دقیق‌تر این است که شرکت مادر را برای مجموعه‌ای به کار ببریم که تقریباً تمام مالکیت شرکت زیرمجموعه را در اختیار دارد. در چنین حالتی، به شرکت زیرمجموعه‌ هم، شرکت تابعه یا Subsidiary Company گفته می‌شود.

ضمناً کسانی که اصطلاح شرکت مادر را به عنوان معادل هلدینگ به کار می‌برند، برای هلدینگ تخصصی هم از اصطلاح شرکت مادر تخصصی استفاده می‌کنند.

استراتژیست‌ها و علاقه‌مندان به مدیریت استراتژیک، گاهی از اصطلاح بنگاه (Firm) برای اشاره به هلدینگ‌هایی که کسب و کارهای متعدد را در اختیار دارند استفاده می‌کنند (در واقع Firm را مجموعه‌ای از Business‌ها در نظر می‌گیرند).

البته این را می‌دانیم که اقتصاد‌دان‌ها، بنگاه را به معنای بسیار گسترده‌تری به‌کار می‌برند و حتی کسب و کاری در مقیاس یک نانوایی کوچک را هم بنگاه اقتصادی در نظر می‌گیرند.

اما فراموش نکنید که همه‌ی این نام‌گذاری‌ها قراردادی هستند و معیارهای کاملاً عینی و صلب در این زمینه وجود ندارد. نه می‌توانیم بین نفوذ و کنترل مرز قطعی تعریف کنیم و نه میان سرمایه‌گذاری و هولدینگ.

چون حتی یک شرکت سرمایه‌گذاری که سهامش کمتر از نفوذ مستقیم در شرکت است، می‌‌تواند با مدیریت عرضه و تقاضای سهم یک شرکت، مدیران آن را تا حدی تحت فشار قرار دهد.

بگذریم از این‌که بسیاری از شرکت هایی که خود را شرکت سرمایه گذاری می‌نامند، واقعاً سهامی در حد هلدینگ و کنترل در شرکت‌های مختلف خریداری می‌کنند.

بنابراین بهترین روش این است که وقتی از این اصطلاحات استفاده می‌کنیم، به مخاطب بگوییم که چه تعریفی در ذهن داریم و آن‌ها را به چه معنایی به‌کار می‌بریم.

و البته به یاد داشته باشیم که هلدینگ همیشه به ساختاری متشکل از رابطه‌ی چند شخصیت حقوقی مستقل اشاره دارد و یک شرکت منفرد، هر چقدر هم که فعالیت‌های متنوعی را درون خود سامان داده باشد، نمی‌تواند خود را هلدینگ بنامد.

اگر به استراتژی و مدیریت استراتژیک علاقه‌مند هستید، می‌توانید در ادامه‌ی این بحث، درس سطوح مختلف استراتژی را بخوانید. از میان سه سطح استراتژی، سطح سوم یعنی Corporate Strategy (استراتژی شرکتی) به مسائل استراتژیک مورد توجه هلدینگ‌ها می‌پردازد.

دسترسی کامل به مجموعه درس‌های کارآفرینی برای اعضای ویژه متمم امکان‌پذیر است.

سبد سهام یا پرتفوی چیست + فیلم آموزش کامل – رابطه آن با بورس و مفهوم سبد سهام

سبد سهام یا پرتفوی و رابطه آن با بورس: مفهوم سبد سهام

شما می‌توانید سرفصل مدنظر خود از فهرست محتوای این مقاله انتخاب کنید تا به قسمت مربوطه هدایت شوید:

• معنی و مفهوم سبد سهام یا پرتفوی
• بررسی عبارت تک سهمی و علل منفی بودن آن
• انتخاب صنایع متعدد و ویژگی های سبد سهام مناسب
• فیلم آموزش کامل سبد سهام یا پرتفوی

برای آشنایی بیشتر با «سبد سهام یا پرتفوی» باید مفهوم سبد دارایی ها را بطور کامل بدانید. امروزه در بازارهای مالی انواع سرمایه های گوناگون از قبیل اوراق بهادار، سکه، طلا و بسیاری از موارد دیگر را می بینید. وقتی در اینگونه از دارایی ها سرمایه گذاری های گوناگونی جریان داشته باشد، اصطلاحی به نام «سبد دارایی» بوجود می آید.

مفهوم این موضوع را با این مثال بیشتر می توانید درک کنید. در سال های گذشته حکایت آموزنده ای وجود داشت که می گفت: سعی کنید تمام تخم مرغ هایی که دارید را درون یک سبد قرار ندهید. نکته مثبت و آموزنده این ضرب المثل این است که وقتی سرمایه انسان به جای یک شرکت یا یک صنعت در جاهای مختلف باشد، احیانا اگر آن گزینه شکست بخورد، حداقل همه چیز را از دست نداده و سرمایه های جایگزین در جاهای دیگر دارید.

یکی از جاهای رایج برای ایجاد یک سبد دارایی، وجود «صندوقهای سرمایه گذاری» بمنظور انجام پروژه های سرمایه گذاری حرفه ای است که بازدهی مالی هر یک از آنها، با دیگری کاملا متفاوت هستند. معمولا اینگونه از صندوق ها برای کاهش خطر از دست دادن سرمایه، در گزینه های متعددی مثل بازار طلا و سکه، بازار بورس و حتی بانک، پول خود را پخش می کنند و بدینوسیله شرایط ریسک را تحت کنترل خود درمی آورند.

معنی و مفهوم سبد سهام یا پرتفوی

مواقعی که از صنایع گوناگون سهم های متفاوتی خریداری شده و از این طریق دارایی ها تقسیم می شوند، سبد سهام یا پرتفوی شکل می گیرد. از ویژگی های بارز سبد سهام بالابردن کیفیت سرمایه گذاری، کم کردن خطر شکست و جلوگیری از «تک سهم شدن» در بازارهای مالی است.

تصور سبد سرمایه‌ گذاری چیست؟ کنید اگر شخصی با داشتن سرمایه ای به اندازه 50 میلیون اقدام به خرید سهم های متفاوت صنعتی کند، یعنی مثلا همزمان و با درصدهایی متفاوت بتواند سهام یک داروسازی، بانک ملت، سهام حمل و نقل یا شرکت ایران خودرو را خریداری کند. کاملا واضح است که این فرد بر اساس دانش زیاد و تحمل ریسک شخصی خود، موارد متنوع را در داخل سبد سهامش انتخاب کرده است.

به عبارتی دیگر سبد سهام یا پرتفوی هر شخص، متشکل از عملکرد و روشی است که او بر طبق آن سبد دارایی اش را پر می کند.

بررسی عبارت تک سهمی و علل منفی بودن آن

توصیه کارشناسان بورس همیشه اصرار برای جلوگیری از «تک سهم شدن» افراد در بورس است. معنی این اصطلاح از آنجایی شکل گرفته که اشخاص به جای اینکه پول خود را در جاهای مختلف بازار سرمایه گذاری کنند، به اشتباه فقط روی یک سهم خاص متمرکز می کنند.

متاسفانه «تک سهمی» سرمایه گذاران بسیاری را به سمت ضررهای کلان کشانده است. اگر با رویه تک سهمی جلو بروید، ممکن است آن سهام روزی دچار زیان مالی شده و شما هر آنچه که سرمایه گذاری کرده اید را یکجا از دست بدهید.

گاهی این زیان برای مجموعه های مالی بزرگ از جمله صنعت بانکی هم اتفاق افتاده است. فرض بفرمایید بعد از سپری یکسال به 300 میلیون پولی که در بانک داشتید، دیگر دسترسی نداشته و متاسفانه پول سهمتان نیز در بانک بصورت بلوکه در آمده است.

منطقی این است که حتی از ریسک های سیستماتیک نیز دوری کنید زیرا گاهی پیش آمده که افراد از تحلیل درستی تبعیت کردند، اما با این حال باز هم با زیان های مالی روبرو شده اند. نکته مهم در اینجا برای رسیدن به پول و سود بیشتر، داشتن پرتفوی های مختلف و جلوگیری از تک سهم شدن است. طبیعی است که افراد هیچوقت نمی خواهند با زیان های مالی بالا از بازار بورس خارج شوند.

انتخاب صنایع متعدد و ویژگی های سبد سهام مناسب

همانطور که قبلا هم گفتیم، بهتر است پولتان را بصورت اختصاصی در یک صنعت خاص پیاده سازی نکنید و سهام صنعت های مختلف را انتخاب کنید. چون وقتی تنها در یک شرکت سهام داشته باشید، مثل این است که دقیقا تک سهم شده اید و این اصلا خوب نیست.

یک پیشنهاد مفید در اینگونه موارد می تواند برخورداری از سهام صنایعی باشد که به نوعی مکمل هم هستند. یکی از نکات قوت این عمل این است که اگر قیمت یکی از سهم ها پایین آمد، ارزش سهم های دیگر در جایی مجزا، در حال افزایش است. پس اگر می خواهید خطر را در سبد سهامتان کاهش دهید، تعداد سهم هایتان را هم در سبد افزایش داده و نیاز سوددهی آنها را نسبت به هم کاهش دهید.

از دیگر موارد ایجاد سبد سهام اصولی، بالابردن میزان دانش در سرمایه گذاری ها و کسب تجربه متعدد است، طوریکه روزی قادر به تشکیل سبدی از انواع سهام های مناسب شوید.

خوشبختانه سایت «چارت ایران» کارشناسان زبده و با تجربه ای دارد که در این راستا می توانند شما را برای دستیابی به یک سبد سهام درست راهنمایی کنند. همچنین می توانید از دوره های آموزشی این سایت در این زمینه، نهایت استفاده را ببرید.

معرفی دو نوع از طراحی های سبد سهام

• سبد سهام یا پرتفوی می تواند هم وزن باشد. یعنی هر یک از سهم های موجود در سبد، جدا از ارزشی که دارند از وزن یکسانی نیز برخوردار باشند.
• گاهی سهام را بر اساس ارزشی که در بازار دارد، درون سبد می چینند. یعنی با توجه به سایر سهم های داخل سبد و ارزش هر یک از آن صنایع در بازار مالی، وزن هر سهم مشخص می شود. برای نمونه اگر 2 سهم در سبد قرار داشته باشد که ارزش اولی در مقایسه با سهم دوم 30 درصد برآورد شده، بنابراین اولین سهم هم از لحاظ وزنی باید بالاتر از 30 درصد قرار بگیرد.

سخن پایانی

اگر می خواهید ارزش سهم های درون سبد خرید را اندازه گیری کنید، باید قیمت تمام سهم را در تعداد همه آنها ضرب کنید و در نهایت برای دستیابی دقیق به ارزش سبد سهام، آن ها را با هم جمع کنید. پس می بینید که ارزش یک سبد سهام یا پرتفوی بستگی به اندازه ارزش قیمت کنونی بازار، برای سهام های آن سبد دارد. همچنین اگر می خواهید تمام حواستان به معامله باشد، سهم های داخل سبد سهام را بیش از اندازه پر نکنید. زیرا برای تشکیل یک سبد سهام ایده­آل، کافیست از صنایع مختلف فقط 7 یا 8 سهم را خریداری کنید.

سبد سرمایه‌ گذاری چیست؟

چرا سرمایه‌گذاری در صندوق‌های با درآمد ثابت نسبت به سپرده‌های بانکی گزینه‌ بهتری است؟

صندوق‌های با درآمد ثابت و پیش‌بینی سود یکی از انواع صندوق‌های سرمایه‌گذاری مشترک هستند. همان‌طور که از نام آن‌ها مشخص است، صندوق‌های با درآمد ثابت را می‌توان به عنوان یک منبع قابل اتکای درآمدی به حساب آورد چرا که سود پرداختی این صندوق‌ها بسیار نزدیک به رقم پیش‌بینی شده است.

چرا سود صندوق‌های با درآمد ثابت از بانک بیشتر است؟

نرخ سود در صندوق‌های با درآمد ثابت بالا نیست ولی به‌طور معمول از نرخ سود بانکی-حتی سود سپرده بلندمدت- بیشتر است. به نظر شما دلیل این موضوع چیست و چرا افراد صندوق‌های با درآمد ثابت را به سرمایه‌گذاری در بانک ترجیح می‌دهند؟

صندوق‌های با درآمد ثابت و پیش‌بینی سود، بدون ریسک هستند. بدین معنی که امکان ضرر در آن‌ها، با شرط رعایت حداقل روزهای ماندگاری که در هر صندوق متفاوت است، وجود ندارد. همان‌طور که می‌دانید، سرمایه‌گذاران همواره در پی برقراری تعادل بین ریسک و سود احتمالی هستند، از طرفی سود و ریسک در سرمایه گذاری، رابطه مستقیمی دارند. در نتیجه کسب سود معقول و نه چندان بالا در صندوق با درآمد ثابت در ازای ریسک صفر آن است. دلیل اصلی ریسک کم در صندوق‌های با درآمد ثابت به ساختار دارایی منحصر به‌فرد این صندوق‌ها مربوط می‌شود. عموماً این صندوق‌ها بین 80 الی 95 درصد از دارایی‌های خود را به شکل اوراق بهادار با درآمد ثابت مثل انواع صکوک بخش دولتی و خصوصی مانند اوراق مشارکت، اجاره، مرابحه و سایر دارایی‌های کم سود و کم ریسک(دارایی‌های مطمئن) نگه‌داری می‌کنند. 5 الی 20 درصد باقی‌مانده دارایی صندوق‌های با درآمد ثابت می‌تواند به سرمایه‌گذاری در سهام و سرمایه‌گذاری‌هایی با ریسک بالاتر از اوراق با درآمد ثابت اختصاص یابد که از طریق آن بتوان سود بالاتری در صندوق کسب کرد. از آن‌جا که کل دارایی‌های این صندوق‌ها از اوراق صکوک و سپرده بانکی متشکل نشده است، میزان سود صندوق‌های با درآمد ثابت از سود بانکی بیشتر است. بنابراین این دسته از صندوق‌ها برای افرادی که از سپرده بانکی به عنوان منبعی برای کسب سود استفاده می‌کنند(به‌ویژه برای مبالغ خرد)، گزینه بسیار مناسبی با سودآوری بیشتر به حساب می‌آیند.

نحوه سوددهی بانک‌ها و صندوق‌های با درآمد ثابت نیز شباهت‌ها و تفاوت‌هایی دارد. سوددهی هر دو به صورت پرداخت سود نقدی در بازه‌های زمانی مشخص است. پرداخت سود در صندوق‌های سرمایه‌گذاری با درآمد ثابت معمولا ماهانه یا به‌صورت هر ۳ ماه یکبار است و مواعد دریافت سود در بانک‌ها با توجه به نوع حساب متفاوت خواهد بود با ورود به صندوق‌های با درآمد ثابت و پیش‌بینی سود می‌توان از سود بدون نرخ شکست و متناسب با روزهای حضور در صندوق بهره‌مند شد و مانند سپرده بانکی اینطور نیست که سررسید بلندمدت تعریف شود و برداشت پول قبل از سررسید معین -که معمولا در بانک‌ها از یک سال به بالاست- منجر به کاهش سود سرمایه‌گذار شود. در صندوق‌های سرمایه‌گذاری سود کامل به مبالغی که در بازه تعریف شده- معمولا یک یا سه ماه است- در صندوق حضور دارند تعلق می‌گیرد و در صورت حضور کمتر از بازه نیز به نسبت روزهای حضور سود کسب می‌شود.

موضوع دیگری که می‌تواند ذهن علاقه‌مندان به صندوق‌های با درآمد ثابت را به خود مشغول کند، امکان نقدشوندگی پول آن‌ها است. خوشبختانه در بسیاری از صندوق‌های با درآمد ثابت مانند صندوق لوتوس پارسیان و پیروزان، امکان نقدشوندگی پول در همان روزِ ثبت درخواست وجود دارد و در صورتی که سرمایه‌گذار تمایل به خارج کردن سرمایه خود از صندوق داشته باشد، کافیست درخواست ابطال واحدهای سرمایه‌گذاری خود را ثبت کرده تا مبلغ مورد نظر به حساب فرد واریز شود. در صندوق لوتوس پارسیان و پیروزان، در همان روز ثبت درخواست به ازای هر واحد ۱۰۰ هزار تومان دریافت می‌کنید که در واقع اصل سرمایه شماست و روزِ کاری بعد از آن نیز سود پول خود را دریافت می‌کنید همچنین وجود ضامن نقدشوندگی در این دو صندوق، نکته‌ی مثبت دیگری است که بازگشت پول سرمایه‌گذاران را تحت هر شرایطی تضمین می‌کند.

صندوق‌های با درآمد ثابت یا اوراق صکوک؟

صندوق‌های با درآمد ثابت، به دلیل دوره پرداخت سود کوتاه‌تر و به‌طور کلی نقد شوندگی بهتر، گزینه بهتری نسبت به اوراق صکوک هستند. چرا که معمولا اوراق صکوک دوره بازپرداخت چهارماهه، شش ماهه، سالانه و حتی چندین ساله دارند اما دوره پرداخت سود در صندوق‌های با درآمد ثابت، معمولا ماهانه یا هر سه ماه یکبار است.

کلام آخر

به‌طور کلی صندوق‌های با درآمد ثابت و پیش‌بینی سود، سودی با دامنه تغییرات کم و معمولا بیشتر از بانک دارند و گزینه‌ای جذاب برای افراد ریسک‌گریز هستند. همچنین انتخاب این صندوق‌ها توسط سرمایه‌گذارن ریسک‌پذیرتر نیز باعث ایجاد تنوع در سبد سرمایه‌گذاری شده که با کنترل ریسک پورتفولیو، سرمایه‌گذاری مطمئن و هدفمندی را رقم می‌زند. برای کسب اطلاعات بیشتر در خصوص فرصت‌های سرمایه‌گذاری بدون ریسک با سودِ بیشتر از سپرده بانکی، به صفحات صندوق لوتوس پارسیان و صندوق پیروزان مراجعه کنید.

چگونه ریسک سبد سرمایه‌گذاری خود را کاهش دهیم؟

زندگی‌ همواره بالا و پایین‌های بسیار دارد و همین نوسانات می‌تواند موجب نابودی هر آنچه ساخته‌ایم شود. منطق حکم می‌کند که هر فرد در زندگی خود از رویکردی حفاظتی و مراقبتی استفاده کند تا ضمن مواجهه با خطرات احتمالی، فرصت انجام اقدامات مناسب را به‌منظور کاهش یا جبران زیان داشته باشد. ریسک سبد سرمایه‌گذاری یکی از پارامترهای مهم برای سرمایه‌گذاران تلقی می‌شود.

بازارهایی مانند ارزهای دیجیتال نیز از این قاعده کلی مستثنا نیستند. همان‌ طور که شما برای حفاظت از خانه خود در برابر حوادث گوناگون، آن را بیمه می‌کنید، باید رویکردی مشابه را برای سایر دارایی‌های خود مانند ارزهای دیجیتال نیز داشته باشید. در صورتی که از این موضوع غفلت کنید، مدام باید منتظر اتفاقاتی باشید که تمامی آنچه را بنا کرده‌اید، نابود کند.

پوشش ریسک (Hedging) در هر زمینه‌ای سبد سرمایه‌ گذاری چیست؟ متفاوت است؛ بنابراین در ارزهای دیجیتال هم شکل و ظاهر مخصوص به خود را دارد. سرمایه‌گذاران و تریدرها در ارز دیجیتال می‌توانند با استفاده از روش‌های کسب سود، اختصاص سرمایه به پروژه‌های بزرگ‌تر و ذخیره‌کردن ایمن دارایی‌ها ریسک‌‌های مربوط به سرمایه‌گذاری در ارزهای دیجیتال را کاهش دهند.

به‌طور کلی پوشش ریسک در معاملات را می‌توان یک راهبرد مدیریت ریسک دانست که معامله‌گران از آن برای جبران زیان‌های سرمایه‌گذاری استفاده می‌کنند. البته باید در نظر داشت که در این میان علاوه بر روش‌های اشاره‌شده، کارشناسان راه‌های دیگری نیز برای پوشش ریسک ارائه کرده‌اند.

مقاله وب‌سایت کریپتوبریفینگ، ما را با تعدادی از این استراتژی‌های پوششی آشنا می‌کند و درباره اهمیت و جایگاه هرکدام توضیحاتی را ارائه می‌دهد. از شما دعوت می‌کنیم با ادامه این مطلب همراه ما باشید.

باید یادآور شویم این مقاله در زمانی نوشته شده است که ارزهای دیجیتال مختلف رشد بسیار بالایی را تجربه کرده‌اند و نگارش آن پیش از ریزش قیمت‌ها در انتهای ماه نوامبر و اوایل ماه دسامبر سال ۲۰۲۱ بوده است.

آشنایی با استراتژی‌های پوششی در ارزهای دیجیتال

در وهله اول باید دانست که ارزهای دیجیتال دارای نوسان هستند و سرمایه‌گذاری در آنها خالی از ریسک نیست. در هفته‌های اخیر بسیاری از ارزهای دیجیتال به بالاترین سطوح قیمتی خود (All Time High) رسیده‌اند و حجم معاملات نیز در طول سال جاری افزایش داشته است. فضای ارزهای دیجیتال صعودی‌ترین بازار خود را تا به امروز تجربه کرده است، در حالی که برخی معتقد هستند این چرخه می‌تواند تا چند ماه دیگر هم ادامه داشته باشد. با این حال حرکت آتی بازار موضوعی پیش‌بینی‌نشدنی است.

وقتی بازار صعودی است، خوش‌بینی بیش از حد می‌تواند تصمیم‌گیری منطقی تریدرها را تحت‌الشعاع قرار بدهد. در این شرایط و با بالاتر رفتن نرخ‌ها، سرمایه‌گذاران وسوسه می‌شوند اهرم معاملاتی خود را بالاتر ببرند یا به استراتژی‌های مدیریت ریسک در این برهه بی‌توجه بمانند؛ نوعی سهل‌انگاری که در زمان ورود بازار به دوره نزولی، می‌تواند پیامدهای غافل‌گیرکننده‌ای به‌همراه داشته باشد.

ذهنیت هودل (HODL) یا نگهداری بلندمدت ارزهای دیجیتال و نفروختن، برای همه مناسب نیست. برای کسانی که می‌خواهند در دنیای ارزهای دیجیتال موفق شوند، روش‌های آزموده‌شده متعددی برای کاهش ریسک سبد سرمایه‌گذاری وجود دارد.

میانگین‌گیری هزینه دلاری

شاید ساده‌ترین روش مدیریت ریسک در بازار، صرفاً تبدیل‌کردن دارایی به پول در زمان افزایش قیمت‌ها باشد. البته در خصوص فروش دارایی هم خطراتی وجود دارد. گاهی امکان دارد تریدر زود از بازار خارج شود و رشد قیمت‌ها ادامه پیدا کند، که در این صورت سود بیشتری را از دست می‌دهد. اینجاست که راهبرد محبوب میانگین‌گیری (DCA) به‌کار می‌آید.

میانگین‌گیری یعنی به‌جای صرف کردن کل سرمایه در یک خرید یا یک فروش، به‌شکل تدریجی خرید یا فروش را انجام دهیم. DCA در بازارهای پُرنوسانی مثل ارزهای دیجیتال کاربرد مناسبی دارد.

با این روش می‌توان شک‌و‌تردید در ارتباط با حرکت قیمت را مدیریت کرد. این روش برای تصمیم‌گیری در خصوص زمان فروش نیز مناسب است. تریدر به‌جای فروش کلی دارایی در یک بازار صعودی (گاوی)، می‌تواند با صعودی‌شدن بازار به‌تدریج اقدام به فروش کند.

خیلی از تریدرهای موفق هرکدام به‌نوعی از این راهبرد استفاده می‌کنند. بعضی‌ها از DCA برای خرید تدریجی ارز دیجیتال با حقوق ماهانه و خیلی‌های دیگر به‌صورت روزانه یا هفتگی استفاده می‌کنند. صرافی‌های متمرکزی مثل کوین‌بیس ابزارهایی برای اجرای خودکار راهبرد DCA به کاربران ارائه می‌کنند.

تاریخ ارزهای دیجیتال نشان داده که دوره‌های نزولی یا خرسی بازار بهترین زمان‌ها برای جمع‌کردن و خرید دارایی و بازارهای صعودی یا گاوی هم بهترین زمان برای فروش هستند. بنابراین برای استفاده از DCA دقیقا زمانی باید وارد عمل شوید که بازار از ماهیت و روند معمول خود تبعیت می‌کند.

کشت سود و سهام‌گذاری

ظهور امور مالی غیرمتمرکز یا دیفای (DeFi) و استیبل‌کوین‌ها موجب شد سرمایه‌گذاران بتوانند از سبد سرمایه‌گذاری خود کسب سود کنند. نگه‌داشتن بخشی از دارایی‌های خود به‌شکل استیبل‌کوین‌ها، فرصت‌های متعدد و پُرمنفعتی از جمله مشارکت در کشت سود (Yield Farming) و همین طور دورشدن از نوسانات بازار را پیش پای سرمایه‌گذاران قرار می‌دهد.

پروتکل‌های دیفای مثل انکر (Anchor) و کِرو فایننس (Curve Finance) سودهای دورقمی می‌دهند، در حالی‌که استخرهای نقدینگی جدیدتر سودهای بسیار بیشتری ارائه می‌کنند.

توجه داشته باشید استخرهای جدید کشت سود در عین حال پُرریسک‌تر هم هستند.

استیکینگ (Staking) یا سهم‌گذاری توکن‌های ارز دیجیتال روش مؤثر دیگری برای کسب درآمد غیرفعال (Passive Income) است. هرچقدر قیمت دارایی سهم‌گذاری‌شده بالاتر برود، بازده بالاتری هم دارد. سهام‌گذاری توکن از طریق پروژه‌های مختلف روش مناسبی برای کسب سود است. اگر قیمت دارایی کاهش پیدا کند، سرمایه‌گذار باز هم از این دارایی خود سود دریافت خواهد کرد.

تحلیل درون زنجیره‌ای و تحلیل تکنیکال

معامله‌گری و تحلیل تکنیکال به سطوحی از دانش و مهارت نیاز دارد، اما یادگیری اصول و مبانی برای کسانی که قصد دارند جایگاه مطلوبی در بازار پیدا کنند، اقدامی مناسب است. منظور از یادگیری این نیست که دوره‌های گران‌قیمت ترید و تحلیل تکنیکال بخرید یا روی تریدهای کوتاه‌مدت وقت بگذارید. در هر حال دانستن چند شاخص کلیدی مانند میانگین‌های متحرک و … برای اتخاذ تصمیمات اصولی در زمان فروش دارایی و کسب سود، چندان ایرادی ندارد.

ابزارهای متعددی برای تحلیل فعالیت درون زنجیره‌ای وجود دارد؛ مثل پارامتر اندوختگی نهنگ‌ها یا Funding Rate. برخی دیگر از تحلیل‌های تکنیکال هم به یافتن ارزش منصفانه (Fair Value) دارایی‌ها اختصاص دارد.

تحلیل نمای کلی بازار از دیدگاه کلان هم می‌تواند کاربردی باشد؛ چراکه عوامل گوناگونی وجود دارند که قادرند بر بازار تأثیر بگذارند. به‌عنوان‌مثال، قبل از اینکه رویداد پنج‌شنبه سبد سرمایه‌ گذاری چیست؟ سبد سرمایه‌ گذاری چیست؟ سیاه (Black Thursday) یا سقوط ارزش ارزهای دیجیتال رخ دهد، ترس از ویروس کرونا نشان داد که امکان دارد بازار در آستانه فروش گسترده از سوی سرمایه‌گذاران قرار گیرد.

ذخیره‌سازی دارایی‌ها و تأمین امنیت در دیفای

یکی از مهم‌ترین جنبه‌های حفظ و نگهداری ارزهای دیجیتال، بحثِ ذخیره‌سازی است. استفاده از کیف پول مناسب و امن نگه‌داشتن رمزها و کلیدهای خصوصی موضوعی واقعاً مهم است. برای نگهداری از مبالغ زیاد ارز دیجیتال، پیشنهاد می‌شود از کیف پول‌های سرد مثل کیف پول‌های سخت‌افزاری استفاده کنید. باید توجه داشت کیف پول‌های گرم یا نرم‌افزاری گزینه مناسبی از نظر امنیت برای نگهداری حجم زیادی از ارزهای دیجیتال نیستند.

اگرچه سرمایه‌گذاران، دارایی‌هایی مثل ETH را در قراردادهای هوشمند قفل می‌کنند تا از فرصت‌های دیفای بهره ببرند، روش‌های دیگری هم برای حفظ دارایی‌ها درمقابل هک و خطرات دیگر وجود دارد. پروژه‌ای سبد سرمایه‌ گذاری چیست؟ مثل Nexus Mutual که مشابه ارائه‌دهندگان خدمات بیمه‌ای است، با فروش پوشش ریسک، دارایی سرمایه‌گذاران را در برابر هک صرافی‌ها یا باگ‌های قرارداد‌های هوشمند محافظت می‌کند.

ساخت سبد سرمایه‌گذاری

ساخت سبد سرمایه‌گذاری یکی دیگر از جنبه‌های مهم مدیریت ریسک است. انتخاب دارایی موردنظر برای خرید و مقدار آن می‌تواند تأثیر چشمگیری بر میزان ریسک کلی سبد سرمایه‌گذاری هر فرد داشته باشد. همواره باید نسبت میان مبلغ سرمایه‌گذاری در ارزهای دیجیتال به سایر دارایی‌های دیگر و حساب‌های پس‌انداز خود را در نظر داشته باشید.

علاوه بر این، انتخاب پروژه‌های مناسب ارز دیجیتال برای سرمایه‌گذاری، بخش مهمی از مدیریت ریسک را شامل می‌شود. جداکردن بخشی از سبد سرمایه‌گذاری که مشخصاً برای انجام معاملات اختصاص داده شده‌اند از سایر بخش‌ها، نقش مهمی در مدیریت ریسک دارد.

به‌عنوان یک قاعده کلی، خوب است همواره به ارزش بازار هر دارایی در سبد سرمایه‌گذاری خود توجه داشته باشید. با آنکه ارزهای دیجیتال بزرگی مثل بیت کوین و اتریوم دارای نوسان‌ هستند، نسبت به پروژه‌هایی که ارزش بازار کمتری دارند کم‌ریسک‌تر بوده و نقدشوندگی بالاتری دارند و در عین حال از مزیت اثر لیندی (Lindy effect) بهره می‌برند.

بر اساس اثر لیندی، هرچه عمر یک پدیده (مثلاً یک فناوری) بیشتر شود، امید به ماندگاری آن بیشتر خواهد شد. بااین‌حال، سبد سرمایه‌ گذاری چیست؟ پروژه‌هایی با ارزش بازار کم هم می‌توانند بازده‌های چشمگیری داشته باشند.

ساخت سبد سرمایه‌گذاری در نهایت به ریسک‌پذیری، اهداف مالی و زمان‌بندی‌های سرمایه‌گذاری هر فرد بستگی دارد. داده‌های تاریخی نشان می‌دهد که سرمایه‌گذاری در پروژه‌های دارای ارزش بازار بزرگ‌تر می‌تواند در بازه زمانی بلندمدت سودآور باشد.

سبد سرمایه‌گذاری را می‌توان به انواع مختلفی از دارایی‌ها اختصاص داد. گستردگی و محبوبیت توکن‌های غیرمثلی (NFT) در سال جاری باعث شده بسیاری از کلکسیونرهایی که در بازار مشارکت داشتند سودهای زیادی به جیب بزنند. فراموش نکنید که این دارایی نقدشوندگی کمتری در مقایسه با توکن‌های ارز دیجیتال دارد. توکن‌های غیرمثلی قابلیت تبدیل ندارند، درحالی‌که دارایی‌هایی مثل بیت کوین و اتریوم در هر صرافی‌ با قیمت مشخصی قابل‌معامله‌ هستند.

هنگامی هم که علاقه مردم به بازار کم شود، پیدا کردن خریدار با قیمت مطلوب بسیار سخت می‌شود، چون توکن‌های غیرمثلی یک فناوری نوظهور در یک فضای نوپا هستند، بنابراین سرمایه‌گذاری در آنها هنوز پُرریسک است.

قراردادهای اختیار

آپشن یا اختیار معامله (Option)، نوعی قرارداد مشتقه هستند که به خریدار اجازه می‌دهند یک دارایی را با قیمتی مشخص خریداری کرده یا بفروشد. برای کسانی که سبد ارز دیجیتال پُروپیمانی دارند، اختیار معامله روش مؤثری برای کاهش ریسک است. اختیار فروش (Put Option)، حقِ فروش یک دارایی با قیمتی مشخص در یک بازه زمانی از پیش‌ تعیین‌شده را فراهم می‌کند. به این ترتیب سرمایه‌گذاران می‌توانند در صورت شروع روند نزولی در بازار، اقدام به فروش کرده و از سبد سرمایه‌گذاری خود محافظت کنند.

در مقابل، اختیار خرید (Call Option) قرار دارد که فرصتی برای خرید یک دارایی با قیمت مشخص در آینده را فراهم می‌کند و نوعی سرمایه‌گذاری یا به‌نوعی سبد سرمایه‌ گذاری چیست؟ شرط‌بندی بلندمدت است. اگر سرمایه‌گذار در ابتدای چرخش نزولی بازار دارایی خود را بفروشد و بعداً به این نتیجه برسد که بازار در آینده صعودی است، با نگه‌داشتن قرارداد اختیار فروش، سرمایه‌گذار امکان بازخرید دارایی‌ها با قیمتی مشخص را خواهد داشت. آپشن‌ها محصولات پیچیده‌ای هستند و استفاده از آنها تنها به سرمایه‌گذاران و تریدرهای حرفه‌ای پیشنهاد می‌شود، با این حال بازده‌های بسیار وسوسه‌کننده‌ای برای کاربران دارند.

جمع‌بندی

به‌طور کلی، سرمایه‌گذاری در ارزهای دیجیتال می‌تواند فوق‌العاده سودآور باشد. از نظر تاریخی ارزهای دیجیتال ظرفیت و پتانسیل بالایی را از خود نشان داده است که با هیچ دارایی دیگری قابل‌قیاس نیست.

با آنکه عرصه دارایی‌های دیجیتال سرشار از فرصت‌ها و امکانات متنوع برای سرمایه‌گذاری و کسب سود است، ریسک مرتبط با این حوزه را نباید به هیچ عنوان دست‌کم گرفت. سرمایه‌گذاران در ارزهای دیجیتال باید سعی کنند با تقسیم سرمایه خود و تخصیص آن به موضوعات مختلف مانند دیفای، سهام‌گذاری و … و بهره‌بردن از پارامترهایی نظیر تحلیل‌های درون زنجیره‌ای و میانگین‌گیری هزینه دلاری سعی کنند تا حد امکان ریسک سبد سرمایه‌گذاری خود را کاهش دهند.

به‌طور کلی در هر موضوعی، سود بیشتر با ریسک زیاد همراه است. استفاده از راهبردهای پوشش ریسک قطعاً می‌تواند به تعدیل زمینه‌های ریسک و سودآوری بیشتر منتهی شود.